Dit is het 3e deel uit een reeks artikelen geschreven door Niels Harmsen, beter bekend bij velen als koning eGulden of Yoshi Livo. Dit is zijn verhaal over eGulden en zijn reisverslag naar Liberland.

Zoals eerder aangegeven was een radiostilte te verwachten. Overmacht zou ik het niet willen noemen, maar het is nu eenmaal lastig schrijven vanuit een Kroatische politiecel. Op de website van Liberland wordt al aangegeven dat het verstandig is om niet via Kroatië te proberen om Liberland te betreden, maar uiteindelijk grenst Liberland aan Kroatië en niet aan Servië. Toen ik op 3 juli tot op 6 kilometer genaderd was kwam de laatste overbrugging en zoals het spreekwoord al aangeeft wegen de laatste loodjes het zwaarst.

Geschiedenis
Om de huidige situatie te schetsen moet je de geschiedenis kennen. Vroeger was de rivier tussen Kroatië en Servië de grens tussen beide landen, maar door erosie van de rivier over tijd is er een speciale situatie ontstaan. Vandaag de dag loopt de oude grens over land en dit zorgt voor een situatie dat er delen van Kroatië aan de Servische kant van de rivier liggen en andersom.

Kroatië houdt vast aan de oude grenzen, omdat ze namelijk veel meer land tegoed hebben dan andersom. Hierdoor worden nu sommige stukken land dubbel geclaimd en blijven andere stukken land, waaronder Liberland, door beide landen niet geclaimd.

Zakje Wiet
Ik baal weer eens enorm van mezelf en wel om de volgende reden: Tijdens mijn arrestatie werd mijn auto totaal binnenstebuiten gekeerd. Een behoorlijke klus, want ik was goed voorbereid vertrokken en had dus een totaal volgeladen auto bij me. Iedere sok moest binnenstebuiten en alle broekzakken werden onderzocht. Dit resulteerde in 3 zo goed als lege zakjes wiet, maar dus wel een aanklacht voor drugsbezit. Ondanks dat mijn arrestatie een schending van de mensenrechten is heb ik er toch voor gekozen om het niet op een rechtszaak aan te laten komen en heb ik een kleine boete van 250 Kuna (35 euro) betaald om me vrij te kopen. Plantbezit wordt hier nogal zwaar aangerekend en het zou toch zonde zijn als dit me 6 maanden van mijn leven zou kosten. Na deze ervaring heb ik eieren voor mijn gekozen en ben ik richting Servië vertrokken, om het op die manier te proberen.

Reddende Engel
Na een halve dag rond het grensgebied te hebben rondgezworven, over de meest aftandse weggetjes, kwam ik per toeval een auto tegen met een Liberland sticker. Deze heb ik vervolgens aangehouden en aangegeven dat ik me graag bij de beweging aansluit, maar dat ik geen idee had waar ik de mensen kon vinden.

Liberland Settlement Association
Ik kan gerust zeggen dat ik weer met mijn neus in de boter ben gevallen, want de persoon in de auto heeft me naar een aan Liberland gelieerd bedrijf gereden, genaamd Liberland Settlement Association. Dit in Zwitserland geregistreerde bedrijf heeft aandelen uitgegeven waarvan de helft is verkocht en de andere helft wordt uitgegeven aan vrijwilligers als mijzelf. Het geld wat dit heeft opgeleverd betaald op dit moment het huis waar ik met de groep in verblijf. Dit huis is van alle gemakken voorzien, zo is er een wasmachine, koelkast met ijsblokjesdispenser, jacuzzi, balkon, barbecue en ga zo maar door, niet echt het moeras wat ik had verwacht toen ik het naartoe vertrok, maar zeker geen onaangename verassing.

Vandaag is het rode kruis van Liberland aan de wereld getoond. Het rode kruis is een politiek neutrale organisatie welke in conflicten geen partij kiezen, maar hulp verlenen aan degenen die hulp behoeven. Het idee voor morgen is Liberland te betreden met ons rode kruis, zodat agenten, die gegarandeerd aanwezig zullen zijn, niet alleen de mensenrechten schenden, maar ook het verdrag van Genève overtreden. Ik zal een van de rode kruis medewerkers zijn die betrokken is bij deze actie en kijk er nu al naar uit om mijn vrienden van de Kroatische grenscontrole nogmaals uit te leggen hoe wij allemaal gevangen zijn in het spelletje van een stel pedofiele fascisten. Doordat ik de vorige keer al eens heb vastgezeten ben ik ook beloond door de president met het burgerschap van Liberland, met gepaste trots toon ik jullie graag mijn nieuwe naam, Yoshi Livo, ofwel Your Children Live On.
Door dezelfde overmacht (gevangenis) als eerder hier een verslag van de afgelopen 3 dagen:

Actiedag
Op 5 juli was het actiedag. Ik heb tot op heden niet uitgelegd dat de legaliteit van Liberland nog steeds door buurlanden als Kroatie betwist wordt en dat het onmogelijk is om daadwerkelijk voet aan land te zetten. Zodra je probeert Liberland te betreden, of hierin slaagt, wordt je onherroepelijk in de boeien geslagen door de Kroatische autoriteiten. Deze situatie zorgt ervoor dat aan 1 van de 5 eisen voor het stichten van een land momenteel niet kan worden voldaan, namelijk het hebben van burgers op het land. Om hier verandering in te brengen werd besloten om 5 juli een actie uit te voeren waarbij enkele kolonisten zich aan bomen zouden vastketenen. Een andere constructie die hierbij uitleg behoeft is dat er op dit moment 2 entiteiten rondom Liberland bestaan. Ten eerste Liberland zelf, dit land wordt geleid door de president Vít Jedlička en daarnaast bestaat er een in Zwitserland geregistreerd bedrijf genaamd de Liberland Settlement Association, ofwel LSA. De LSA heeft aandelen uitgegeven waarvan 50% op de markt is gebracht en gekocht is door investeerders, de overige 50% wordt uitgegeven aan vrijwilligers als mezelf en kunnen verdient worden door acties van de LSA uit te voeren. De aandelen geven recht op stukjes Liberland en zijn momenteel dus niet zoveel waard, doordat het land nog niet officieel wordt erkent, de werkelijke waarde van de aandelen zal duidelijk worden op het moment dat dit wel zover is.

Rode Kruis
Met die uitleg achter de rug kan het verhaal verder gaan. 5 juli was het dus actiedag, met de intentie om daadwerkelijk Liberland burgers op het land te krijgen en te houden. Zoals eerder vermeld was op 4 juli het Rode Kruis van Liberland in het leven geroepen en deze organisatie zou een aantal vrijwilligers meesturen om onafhankelijk toezicht te houden op de mensenrechten tijdens deze actie, daarnaast zijn deze hulpverleners natuurlijk aanwezig om hulpbehoevenden te voorzien van assistentie indien dit nodig zou blijken, voor de duidelijkheid, dit zouden ook Kroatische agenten kunnen zijn die daar aanwezig waren, het is belangrijk om te begrijpen dat het rode kruis onafhankelijk in dit geheel is. Ik was een van de mensen die namens het rode kruis dit toezicht zou houden. Vanaf het Servische vaste land werd na een korte boottocht door mij voor het eerst voet op Liberland gezet, ik moet zeggen, dat voelde fantastisch!

Arrestatie
Liberland is werkelijk een prachtig stukje ongerepte natuur, maar helaas was mijn overwinningsroes slechts van korte duur. Scherp toezicht van de Kroatische autoriteiten zorgde ervoor dat er binnen afzienbare tijd een overmacht aan politieagenten op Liberland stond, die ons vervolgens allemaal arresteerden, rode kruis of kolonist, er werd geen onderscheid gemaakt. Na een korte boottocht werden we met 4 man afgevoerd in een politiebusje (gefinancierd met EU geld) naar het dichtstbijzijnde politiebureau. Als Nederlands staatsburger heb ik het recht op een Nederlandse vertaling van alle documenten die de politie in dat geval gaat produceren, dus heb ik wijselijk geen medewerking verleent aan het onderzoek en de geproduceerde document ook niet ondertekent.

Rechtbank
Na een kort bezoek aan het ziekenhuis, waar werd gecontroleerd of we tijdens arrestatie verwondingen hadden opgelopen, werden we weer teruggebracht naar hetzelfde politiebureau. Hier werden de laatste formaliteiten volbracht alvorens we werden overgeplaatst naar een gevangenis, redelijk in de buurt. Inmiddels was het al diep in de nacht, de actie was rond 4 uur begonnen, dus van het bed dat mij werd aangeboden heb ik dankbaar gebruik gemaakt. De volgende morgen werden we naar de rechtbank in Beli Manastir gebracht en voorgeleid. Omdat er voor mij geen vertaler aanwezig was werd mijn rechtszaak uitgesteld tot 14 juli, tot die dag mag ik het land dan ook niet verlaten. Met mij is er nog 1 persoon, genaamd Chrome, die op een vertaler moet wachten. Om 3 uur gaat de rechtbank dicht en mochten wij dus naar buiten. Het eerste wat ik vervolgens deed was een lekker koud biertje bestellen bij het cafe op de hoek en even genieten van mijn zogenaamde vrijheid die ik als loonslaaf natuurlijk niet geniet, maar toch smaakt zo’n pilsje naar zoveel tijd behoorlijk lekker. Ik moet mij nu vanaf die dag om de dag melden bij een politiebureau aan de Hongaarse grens, maar verder mag ik doen en laten wat ik wil. Voor de LSA zijn mafketels als ikzelf van levensbelang en als je bereid bent om voor Liberland in het cachot te eindigen zijn ze dan ook bereid een deel van hun budget voor je te reserveren. In afwachting van mijn rechtszaak verdien ik momenteel een redelijk bedrag per dag (zeker als je bedenkt dat een pakje peuken hier 1 euro 50 kost) en daarnaast ontvang je na je vrijlating een heerlijk uitgebreide maaltijd en een onderkomen in een meer dan gemiddeld hotel. Ik sliep gisteren in de suite van een prachtig bed& breakfast en ook de enorme schaal met vlees die door de groep werd besteld mocht er zeker zijn. Ik voelde me eventjes de koning van Liberland 😉

Van Korte Duur
De overwinningsroes was helaas van korte duur, vandaag werd ik geconfronteerd met de harde realiteit die het leven van een gezochte misdadiger met zich meebrengt. De politie belde naar het adres van mijn onderkomen om de mensen daar te melden dat ik momenteel in afwachting ben van een rechtszaak, dit resulteerde in hun keuze om mij verder verblijf te weigeren en zo stond ik samen met mijn maatje Chrome dus op straat, zonder onderkomen. Gelukkig zijn er in de buurt van Liberland veel lokale mensen die het doel steunen en momenteel verblijf ik in een huis van een van deze mensen. Hier kan ik gebruik maken van de faciliteiten die het huis mij biedt, waaronder een lekkere douche, heerlijk veganistisch eten en een slaapplaats. Morgen moet ik me voor het eerst melden bij het politiebureau en is er weer wat meer om over te schrijven, wordt vervolgd.

Yoshi.