Dit is het 4e deel uit een reeks artikelen geschreven door Niels Harmsen, beter bekend bij velen als koning eGulden of Yoshi Livo. Dit is zijn verhaal over eGulden, idealen en zijn reisverslag naar Liberland.

Vandaag ( 8 juli ) ben ik mij voor de eerste keer gaan melden bij het politiebureau van Beli Manastir, een klein Kroatisch dorpje aan de grens met Hongarije. Ondanks dat het niet verplicht is om mij hier te melden toont het wel mijn goede wil aan en aangezien ik als rode kruis vrijwilliger geen intentie heb om het systeem te frustreren hou ik mij netjes aan de gestelde voorwaarden.

Weggestuurd uit Hotel
Nadat het hotel waar ik verbleef gebeld werd door de politie ben ik vriendelijk verzocht deze te verlaten, dat heb ik dan ook netjes gedaan. Op dit moment verblijf ik met een sympathisant van de beweging die op enkele minuten van het oude centrum van Osijek woont en vanaf dat huis is het ongeveer 45 minuten rijden met de auto naar dit politiebureau. De taxirit kost heen en terug 300 Kuna wat neerkomt op een bedrag van ongeveer 40 euro, deze worden gelukkig vergoed door Liberland. Bij de eerste keer melden is mij opgevallen dat ik in zijn geheel geen bevestiging krijg van mijn aanwezigheid daar, ik zet nergens een handtekening en krijg ook geen bevestiging van de politie waarop tijd of datum vermeldt staat. Het enige bewijs van mijn aanwezigheid is de taxirit en om dit reden bewaar ik het bonnetje dan ook keurig en koos ik ervoor om niet met een zogeheten “zwarte” taxi te rijden, dan kan ik namelijk helemaal niet meer aantonen dat ik op de locatie aanwezig was. Het is vandaag enorm warm en bij terugkomst ga ik dan ook maar eerst even lekker koud douchen. Het huis waarin ik verblijf staat inmiddels meerdere jaren te koop en dat is aan het interieur ook zeker af te zien, om die reden lijkt het mij een goed idee om mijn blijk van waardering te tonen door alles eens goed in het sop te zetten. In mijn onderbroek sop ik er een aantal uurtjes vrolijk op los en als het geheel weer enigszins aanvaardbaar is spring ik nog maar weer eens onder de koude douche, die laatste treden van de buitentrap laat ik voor wat het is, aangezien een wespenfamilie heeft besloten hier zijn intreden te doen.

Let’s Talk Liberland
Vanavond zal het gaan onweren en daarom neem ik nog even kort contact op met het hoofdkwartier in Servië, om te vragen of ze de rits en de haringen van mijn tent aan een extra controle willen onderwerpen. Na wat extra zekerheid te hebben ingewonnen is er inmiddels eten klaargemaakt en na een heerlijk veganistische maaltijd ben ik klaar voor mijn eerste interview. Het resultaat kan worden beluisterd via de aflevering van Lets Talk Liberland episode hieronder. Al met al een enorm productieve dag en terwijl de regen inmiddels met bakken uit de hemel komt besluiten we de dag met een lekker glas lokale wijn, waarna we ons bed opzoeken en niet te laat gaan slapen.

Vandaag ( 9 juli ) is de eerste dag dat ik niet zwetend uit mijn bed glijdt, ook wel eens prettig. Er is vanuit Servië een kleine trip georganiseerd om de gekidnapte martelaren te ontmoeten, welke later op de dag zal plaatsvinden. Het huis is volledig verlaten als ik uit mijn bed stap en ik besluit daarom eerst maar even wat boodschappen te doen voor als er weer mensen gaan komen, op die manier kan ik mezelf ook meteen verzekeren van een lekker glas melk en een stukje kaas, want ondanks dat veganisten die zelf niet aanschaffen is het wel toegestaan voor mij om die spullen in huis te halen, heel anders dan de bezetting van het maagdenhuis in Amsterdam, waar de mensen nog net een stukje radicaler waren.

Politie aan de deur
Na een ommetje op de fiets heb ik op mijn gemak lekker ontbeten, waarna ik heb besloten de keuken ook maar eens van een sopje te voorzien. Terwijl ik lekker bezig was werd er ineens op de deur geklopt en toen ik opendeed schrok ik mij wezenloos, politie! Wat blijkt, onze buurman is politieagent en na zijn werk kwam hij ons wat tomaten en wortels brengen om ons een hart onder de riem te steken, was ik bijna voor niets van het balkon gesprongen 😀 Alsof mensen het konden ruiken stond het huis ineens weer vol toen ik het laatste tegeltje van de keuken had gepoetst. Vanuit Servië kreeg ik schone kleren toegezonden zodat ik eindelijk die nog natte schoenen uit de rivier niet meer aan moet trekken en ook weer eens van een verse onderbroek kan genieten. We vertrokken met een clubje naar het oude centrum en daar aangekomen stonden er nog 3 volle auto’s met mensen op ons te wachten, allemaal nieuwe aanwas die graag met de martelaren 😉 op de foto wilde, dat is natuurlijk geen enkel probleem 🙂

Flyeren
Terwijl de oude garde op het terras van een biertje en een pizza genoot werden de nieuwelingen met flyers aan het werk gezet om mensen in de stad op de hoogte te brengen van het bestaan van Liberland. Na een uurtje vol overleg over de volgende acties, waarover ik op dit moment nog niet te veel kan zeggen, vertrokken we terug naar onze schuilplaats, de zakken weer gevuld met verse valuta voor de broodnodige onkosten. Morgen moet ik me weer melden, waarna we wederom een idee hebben om de autoriteiten te provoceren, dit kan resulteren in een nieuwe radiostilte, want met een beetje tegenslag zit ik daarna weer in de nor, maar alles voor het grotere doel zullen we maar zeggen.